Graças a um reportador anónimo chegou cá o seguinte caso de plágio que tem muita piada. Vale a pena lê-lo ou escutá-lo no seu blogue original: Orsai.Um blogger argentino publicou um artigo, El amigo tonto, e depois foi roubado e publicado na imprensa por um polícia espanhol. Mas a vingança do blogger foi fazer uma entrevista ao polícia-ladrão e pôr a gravação na net. Ouçam lá.
Este é só um caso mas há inumeráveis exemplos de apropriação de ideias de professores a alunos, de chefes a empregados, etc ... no nosso quotidiano. Plagiar mata a criatividade, é uma fraude e é, portanto, uma atitude ética muito reprovável.
Quando eu estudava no Reino Unido, o chamado plagiarism era o pior dos comportamentos possíveis e era punido com a expulsão da universidade ou da empresa. Tomem nota.
Imagem: Tirada da página do consultor de negócios Lee Hopkins
O mellor de todo é a xustificación do policía: "Estaba en internet y lo cogí", "como estaba sin identificar [el autor],no considero que esté mal".
ResponderEliminarO peor de todo é cando os descerebrados que admiran e defenden tanto aos plaxiadores creen que destes é a orixinalidade...
ResponderEliminarNesta cuestión e en outras moitas deberíase mirar máis cara afora...
A mi me gusta lo de que el policía, que durante la conversación por el móvil sabe que lo están entrevistando y que sus palabras se van a hacer públicas, diga sin tapujos eso de "Es que estoy conduciendo, ¿eh?"
ResponderEliminarNinguén nace aprendido e todos copiamos ó final de alguén. É inevitable. Pero hai que recoñecer o autor do que collemos ideas e dicir de onde veñen.
ResponderEliminarUnha amiga miña quixo publicar a súa tese nunha institución oficial. O director da súa tese manipulou todo o que puido (ó final non foi así) para que a tese figurase co nome del mesmo (do director da tese) e co nome da autora como colaboradora do traballo. Comentando este detalle, algunha persoa dixo que isto tampouco era tan raro, senón bastante habitual en certos contextos...
ResponderEliminarPor cierto, he leído que "Taquero chorro" (el supuesto nombre del diario) quiere decir, en lenguaje coloquial argentino, "Policía ladrón".
ResponderEliminarO mellor é que nin coñece o que é o tal "Sulky". Hai xente pra todo.
ResponderEliminaroff topic: Pareceume velo hoxe ás 12:45 na Rda. de Outeiro preto da Avda de Arteixo camiñando. Non o saudei porque eu pasaba no coche ¿podía ser vostede?
ResponderEliminarEsto de poñer fotos na rede... ;-)
Pois era eu, efectivamente; tes bo ollo.
ResponderEliminarMágoa non poder parar, porque me prestaría coñecelo.
ResponderEliminarSe está ainda aquí o 29 igual ten tempo para vir de cea.